کم می خـوریم غـصۀ دنیـای بی تو را            با اینکه می کـشیم نفس های بی تو را

امروز هم بـدون تو بر ما گذشت کاش            فکـری کنیـم غـربت فـردای بی تـو را

شرمنده ایم از اینکه نهادیم روز و شب            بر بـستـر زمین سـر تـنهـای بی تو را

زخمی که از فراق بر این سینه خورده است            در خـود اثـر نـداد مـداوای بـی تـو را

ما هرچه میکشیم از این بی تو بودن است            با گـریه پُـر کنیم مگـر جای بی تو را

جز در میان روضه و هیئت بگو کجا            خـرجش کـنـیـم دیـدۀ دریـای بی تو را

خـوانـدیـم از زبـان تو ای وای مـادرم            آتش زدیـم روضـۀ زهـرای بی تـو را